امارات متحده عربی در سال‌های اخیر تلاش کرده با بهره‌گیری از ابزار اقتصادی، نفوذ سیاسی و نظامی خود را در قاره آفریقا گسترش دهد. این کشور با وعده سرمایه‌گذاری‌های کلان در حوزه‌هایی همچون انرژی تجدیدپذیر، زیرساخت، کشاورزی و لجستیک، از رقبایی مانند چین و کشورهای اروپایی پیشی گرفته است. توافق اخیر با جمهوری آفریقای مرکزی برای دسترسی به باندهای هوایی و سرمایه‌گذاری در بخش دفاعی و معدنی، بخشی از همین استراتژی گسترده است که کارشناسان آن را با حمایت غیررسمی امارات از گروه شبه‌نظامی «نیروهای پشتیبانی سریع» در سودان مرتبط می‌دانند.
امارات با توسعه شبکه‌ای از بیمارستان‌های صحرایی، پایگاه‌های لجستیکی و پروژه‌های زیرساختی در کشورهایی چون چاد، سودان جنوبی، سومالی، لیبی و جمهوری آفریقای مرکزی، عملاً در حال ایجاد یک محور نفوذ منطقه‌ای است. با وجود تکذیب رسمی، گزارش‌هایی از انتقال تجهیزات نظامی از طریق این زیرساخت‌ها به گروه‌های مسلح منتشر شده که پرسش‌هایی درباره اهداف پشت‌پرده این کمک‌ها به‌وجود آورده است. در عین حال، امارات با سرمایه‌گذاری چند میلیارد دلاری در کشورهایی چون مصر، موفق شده جایگاه خود را به‌عنوان یک بازیگر اقتصادی و سیاسی کلیدی در قاره تثبیت کند.
تحلیل‌گران معتقدند تمرکز امارات بیش از آنکه بر سودآوری فوری باشد، بر تثبیت موقعیت ژئوپلیتیکی در منطقه‌ای است که قدرت‌های غربی در آن عقب‌نشینی کرده‌اند. امارات از طریق ترکیبی از کمک‌های بشردوستانه، قراردادهای اقتصادی و حمایت غیرمستقیم نظامی، در حال تقویت حضور خود در شاخ آفریقا و مناطق ناپایدار است. به‌گفته کارشناسان، این راهبرد حساب‌شده در راستای تلاش ابوظبی برای تبدیل شدن به قدرتی تأثیرگذار در نظم جدید منطقه‌ای است.