مدل رایج خرید در ایران سالهاست یک ایراد اساسی دارد:
یا باید نقد بخری و تمام سرمایهات را یکجا خرج کنی،
یا قسطی بخری و هزینه بهره، ضامن، چک و فرسایش ارزش پول را بپردازی.
مانیرو دقیقاً همین نقطه را هدف گرفته و مسیر سومی ساخته است؛ مسیری که در آن، خرید قسطی نهتنها ضرر نیست، بلکه میتواند به یک تصمیم هوشمند مالی تبدیل شود.
در سرویس تسهیلات خرید اعتباری مانیرو، تو برای دریافت وام، پولت را خرج نمیکنی؛ آن را سپردهگذاری میکنی. ارز میخری—مثل درهم یا لیر—و همان ارز بهعنوان پشتوانه اعتبارت بلوکه میشود. نه ضامن میخواهند، نه چک، نه فرمهای بانکی وقتگیر. نتیجه؟ اعتبار خرید کالا فعال میشود و میتوانی از دیجیکالا خرید قسطی انجام بدهی، در حالی که دارایی ارزیات سر جای خودش باقی مانده است.
اینجا تفاوت اصلی با «خرید قسطی معمولی» مشخص میشود.
در مدلهای سنتی، تو اقساط میدهی و پولی که میتوانست دارایی باشد، تمام میشود.
در مانیرو، اقساط میدهی اما پولت از چرخه ارزش خارج نمیشود. ارز سپردهگذاریشده در کیف پول مانیرو میماند و همزمان با بازار حرکت میکند. بعد از پایان اقساط، همان ارز—به نرخ روز—آزاد میشود.
حالا بیاییم به بخش مهمتر ماجرا برسیم: خودِ خرید کالا.
اگر قرار است قسطی بخری، منطقیترین انتخاب، کالاهای مصرفی نیست؛ کالاهای سرمایهای است.
کالاهایی مثل طلا، سکه، یا گوشیهایی مانند آیفون که تجربه بازار نشان داده در بازههای میانمدت، ارزش خود را حفظ میکنند یا حتی افزایش میدهند. این یعنی تو از یک طرف، با اعتبار مانیرو کالایی میخری که احتمال افت ارزش ندارد، و از طرف دیگر، ارزی را نگه داشتهای که ذاتاً برای حفظ ارزش انتخاب شده است.
فرض کن بهجای خرید نقدی یک گوشی یا طلا، مسیر زیر را انتخاب میکنی:
- معادل بخشی از سرمایهات، درهم یا لیر میخری و در مانیرو سپردهگذاری میکنی
- اعتبار خرید کالا فعال میشود
- از دیجیکالا یک کالای سرمایهای میخری
- اقساط را در بازه ۶، ۱۲ یا ۱۸ ماهه پرداخت میکنی
در این مدت، نهتنها فشار نقدینگی نداری، بلکه دو دارایی همزمان در اختیار توست:
کالایی که خریدهای و ارزی که بلوکه شده است.
این دقیقاً همان نقطهای است که مفهوم «سرمایهگذاری دوسر برد» معنا پیدا میکند.
بهجای اینکه سرمایهات را به یک دارایی تبدیل کنی، آن را تقسیم هوشمندانه کردهای:
یک بخش در قالب کالایی که استفاده میکنی یا نگه میداری،
و بخش دیگر در قالب ارزی که نقش پشتوانه را بازی میکند.
در مانیرو، برای خرید قسطی لازم نیست پولت را خرج کنی تا وام بگیری. ارز میخری، همان ارز میشود پشتوانه اعتبارت. بدون ضامن، بدون چک، بدون پیچیدگی بانکی. خریدت را از دیجیکالا انجام میدهی، اقساطت را میپردازی، و دارایی ارزیات در تمام این مدت سر جایش میماند و با بازار حرکت میکند. آخر مسیر، نهتنها خرید کردهای؛ بلکه پولت را هم از چرخه ارزش خارج نکردهای.
مشاهده بیشتر:
نکته مهم اینجاست که ارزهای انتخابشده در مانیرو—مثل درهم یا لیر—برای همین نگاه طراحی شدهاند. اینها ارزهایی هستند که معمولاً برای حفظ ارزش انتخاب میشوند، نه نوسانگیری کوتاهمدت. بنابراین، سپردهگذاری ارزی در مانیرو قرار نیست یک حرکت هیجانی باشد؛ یک تصمیم منطقی برای کسی است که میخواهد خرید کند، بدون اینکه سرمایهاش را قربانی کند.
مانیرو تلاش نکرده فقط یک «وام خرید کالا» بسازد.
این سرویس برای کاربری طراحی شده که میخواهد همزمان خرج کند و فکر مالی داشته باشد. کسی که میداند خرید نقدی همیشه بهترین انتخاب نیست، و قسطی خریدن اگر با ساختار درست انجام شود، میتواند به نفع او تمام شود.
در نهایت، تفاوت اصلی اینجاست:
در خرید نقدی، پولت میرود.
در خرید قسطی سنتی، پولت فرسوده میشود.
اما در تسهیلات خرید اعتباری مانیرو، پولت کار میکند.
اگر نگاهت به خرید، فقط «مصرف» نیست و میخواهی هر تصمیم مالیات حداقل یک خروجی منطقی داشته باشد، سپردهگذاری ارزی و خرید قسطی کالا در مانیرو، نقطهای است که این دو مسیر به هم میرسند.
بیشتر بخوانید: